لزوم برنامهریزی توسعه درونی با تأکید بر پایداری شهری (نمونه مورد مطالعه: شهر مراغه)
نویسندگان
چکیده مقاله:
سیاست توسعه درونزای شهری، از سیاستهای سهگانه توسعه شهری است که میتواند پاسخگوی بسیاری از نیازهای مردم، ازجمله اسکان سرریز جمعیت شهری و ارتقای سرانههای خدمات شهری باشد و مادامیکه در شهر ظرفیت لازم وجود دارد، استفاده از سایر سیاستهای توسعه شهری، تحمیل هزینههای اضافه بر محیط است. شهر مراغه باوجود ظرفیتهای توسعه درونی، بدون توجه به موانع فیزیکی به رشد پراکندهوار خود ادامه میدهد که موجب اتلاف هزینهها و ناپایداری محیطی شده است که هدایت آگاهانه و ساماندهی اساسی را میطلبد. ازاینرو پژوهش حاضر درصد است تا ضمن شناخت موانع توسعه فیزیکی شهر مراغه بهمنظور مقابله با گسترش پراکندهوار شهر و احیاء بافت فرسوده و قدیمی مرکز شهر در جهت ایجاد توسعه پایدار شهری، لزوم برنامهریزی توسعه درونی شهر مراغه را بیان میکند. روش این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی باهدف کاربردی است. جهت ارزیابی شاخصها برای تعیین پهنههای مناسب توسعه شهری، از مدل ANP در رویکرد تلفیقی با GIS استفادهشده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد: شاخصهای مؤثر در توسعه درونی شهر مراغه؛ شاخص متوسط تراکم ساختمانی85 درصد، متوسط سطح اشغال کل شهر 61 درصد، باغات و فضای سبز از بین رفته در فاصله سالهای 1373 تا 1385 در طول 13 سال، 1859273مترمربع معادل 92/185هکتار، توزیع سازگاری کاربریها کاملاً سازگار 25/89 درصد، 1/57درصد بناهای مسکونی دارای قدمت زیاد و مقاومت کمتراند، و 1/56 درصد ساختمانهای مسکونی از کیفیت پایین برخوردارند، سرانه کلی معابر برابر 88/27 مترمربع میباشد اگرچه سرانه کلی معبر در حد بالایی است ولی تناسب لازم بین عملکردهای مختلف وجود ندارد. بافت قدیمی و تاریخی شهر مراغه دارای بافت سنتی با تسلط کاربری مسکونی و کوچههای باریک و پرپیچوخم میباشد. نتیجه بهدستآمده حاکی از آن است که شهر مراغه شرایط و ظرفیتهای لازم برای توسعه درونزای، جهت نوسازی بافت فرسوده و ایجاد ساختمانهای با تراکم بالا و کاربری مختلط مسکونی - خدماتی و دسترسی بهتر را دارا است.
منابع مشابه
مکانیابی بهینهی توسعه فیزیکی شهر مراغه با تاکید بر پایداری شهری
گسترش افقی و بیبرنامه شهرها با افزایش جمعیت و رشد روزافزون شهرنشینی منجر به، کمبود زمین، تغییر اراضی مجاور به ساختوسازهای شهری و ایجاد زاغههایی در نواحی پرشیب شده است. استفاده غیراصولی و بدون برنامه از زمین و تغییر کاربریها بدون توجه به ظرفیتهای محیطی موجب از بین رفتن تعادل و توازن محیطزیست شهرها گردیده است و توسعه پایدار شهری را دچار چالش نموده است. پژوهش حاضر جهت مدیریت و برنامهریزی رش...
متن کاملارزیابی شاخصهای توسعه پایدار شهری با تأکید بر عدالت در توزیع خدمات (مورد مطالعه: شهر بابل)
توسعه پایدار به مفهوم استفادهی خردمندانه ازمنابع در چارچوبی متشکل از عوامل محیطی،اقتصادی واجتماعی است که هدف آن جلوگیری ازکاهش و نیز بهبود دادن کیفیت زندگی کنونی ضمن اینکه کیفیت زندگی نسلهای آینده حفظ شود.درواقع دستیابیبهتوسعهپایدارشهریبه منظوربهره برداریمناسبازمنابع وایجادرابطهمتعادلومتوازنمیانانسان،اجتماعوطبیعتکه هدفنهاییبرنامهریزانومدیرانتوسعه شهریمیباشد.هدف اصلی تحقیق پاسخ به این سؤال ک...
متن کاملارزیابی پایداری کاربری زمین شهری با تأکید بر حفاظت از آثار تاریخی (نمونه موردی شهر شوش)
برنامهریزی کاربری زمین همواره به دلیل تعیین نحوهی استفاده از زمین و ساختار فضایی شهرها از یک طرف و تعیین ارزش اقتصادی هر قطعه از طرف دیگر، بخش اصلی برنامهریزی شهری به شمار می آید. به همین دلیل دیدگاههای متفاوتی در مورد نحوهی استفاده از این منبع مهم ارائه شده است که عمدهی آن ها بدون توجه به مسائل کیفی زندگی انسانی به موارد کمی، سرانهها و دسترسیها توجه داشتهاند؛ در این راستا، رویکرد توسع...
متن کاملتحلیل پایداری نواحی شهری و اولویتبندی توسعه آن با تکنیک تاپسیس(مورد مطالعه شهر گرگان)
امروزه شهرها، به ویژه شهرهای بزرگ با رشد بالای جمعیت و توسعه بیحد کالبدی مواجه هستند. آگاهی از جنبههای مثبت و منفی اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی توسعه شهری میتواند عاملی مهم در جهت رفع مشکلات و نارساییهای موجود برای نیل به رفاه اقتصادی- اجتماعی و دستیابی به توسعه پایدار باشد. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، شناسایی سنجههای پایداری شهری و میزان رضایتمندی از پایداری محیط زندگی در سطح پنج ناحیه...
متن کاملانطباقپذیری راهبرد توسعه شهری در نظام برنامهریزی شهری ایران (نمونه مورد مطالعه: شهر شاهرود)
برنامهریزی و مدیریت بخشی و عدم هماهنگی طرحهای شهری با برنامههای عمرانی، ایجاد طرحها در فضای آرمانی و دور از واقعیت، بیتوجهی به شرایط خاص و عملکرد غالب هر شهر و نبود پایش مدون از مسائل نظام برنامهریزی شهری کنونی ایران میباشند. این مسائل نتیجهی نگاه بالا به پایین است که به عنوان رویکرد غالب در نظام برنامهریزی شهری ایران منجر به تهیه طرحها برای شهروندان و نه با شهروندان میشود. تجربه ر...
متن کاملانطباقپذیری راهبرد توسعه شهری در نظام برنامهریزی شهری ایران (نمونه مورد مطالعه: شهر شاهرود)
برنامهریزی و مدیریت بخشی و عدم هماهنگی طرحهای شهری با برنامههای عمرانی، ایجاد طرحها در فضای آرمانی و دور از واقعیت، بیتوجهی به شرایط خاص و عملکرد غالب هر شهر و نبود پایش مدون از مسائل نظام برنامهریزی شهری کنونی ایران میباشند. این مسائل نتیجهی نگاه بالا به پایین است که به عنوان رویکرد غالب در نظام برنامهریزی شهری ایران منجر به تهیه طرحها برای شهروندان و نه با شهروندان میشود. تجربه ر...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
عنوان ژورنال
دوره 7 شماره 2
صفحات 95- 116
تاریخ انتشار 2018-02-14
با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023